De telefoon gaat,
mn hart slaat over,
adem stokt in mn keel.
Ik weet dat jij het bent,
Maar wat moet ik zeggen.
Ik kan je niet uitleggen,
hoe ik me voel,
Ik ben boos,
ik weet dat het oneerlijk is,
Je doet het niet met opzet,
Maar toch laat je me weer wachten.
Uren zit ik al bij de telefoon,
was bang dat je me vergat.
Voelde me alleen,
vergeten.
Nu bel je pas, veel te laat.
Vraag me af,
waarom je me vergeet,
vraag me af,
hoe dit straks verder gaat.
Je zegt me telkens,
dat het je spijt,
maar waarom heb ik dan
het gevoel van
"ik raak je kwijt?"