Strijdtoneel
Hoe vaak heb ik niet getreurd
om die allelaatste, diepe pijn gerouwd.
Nu lig je daar, zo eenzaam en koud
omdat het leven je heeft afgekeurd.
Hoe vaak heb ik niet gezongen
voor jou, m'n liefste, al hoorde je 't niet.
De woorden en klanken van ieder lied
zijn tot in m'n diepste zieleleven doorgedrongen.
Maar als ik een kind hoor zingen van vreugde
weet ik weer waarom het leven je verheugde.
Je beschreef het in een kort gedicht:
"Het leven iss en strijdtoneel
maar en zijn geen verliezers, integendeel
want zij die sterven dansen in het licht!"
om die allelaatste, diepe pijn gerouwd.
Nu lig je daar, zo eenzaam en koud
omdat het leven je heeft afgekeurd.
Hoe vaak heb ik niet gezongen
voor jou, m'n liefste, al hoorde je 't niet.
De woorden en klanken van ieder lied
zijn tot in m'n diepste zieleleven doorgedrongen.
Maar als ik een kind hoor zingen van vreugde
weet ik weer waarom het leven je verheugde.
Je beschreef het in een kort gedicht:
"Het leven iss en strijdtoneel
maar en zijn geen verliezers, integendeel
want zij die sterven dansen in het licht!"
Over dit gedicht
| Auteur: Irene Simons | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2002 | ||
| Thema's: | ||