Net mocht ik even
je stem horen.
Ik wist niet wat te zeggen,
er is zoveel!
Even mocht ik met je praten,
maar ik was stil.
Niets zeggende woorden
was alles wat ik zei.
Op het moment
is er zoveel in mij,
En toch, voel ik me leeg.
Denken lukt niet,
alle gedachten gaan langs elkaar.
Alleen voelen,
de leegte.
Ik vraag me af,
hoe dit verder gaat.
We zijn nog maar twee dagen
verder.
Nog maar twee dagen alleen.
Maar wel twee dagen teveel!
Misschien was dat wel
wat ik had kunnen zeggen...
Dat ik je mis,
dat ik me zo leeg voel.
Dat ik bang ben
voor wat er komen gaat.
Maar ik ben al te laat...
Bij jou zijn de deuren
al gesloten.
Je kan me nu niet meer bellen.
En ik kan je niet meer zeggen,
hoe erg ik je mis...