Heel vaak heb ik de neiging
Om mijn eigen leven te beeindigen
Ik kijk naar de rand van de scherpe mes
En speel ermee op mijn vlees
Geen snee is voor mij te diep
Maar voordat ik het doe, is het alweer te laat
Ik verlang naar de dood
Een plaats zonder pijn of zorgen
Maar op de laatste moment
Twijfel ik toch een beetje te erg
Het is niet zo dat ik word gewaarloosd
Het's ik die niet hier kan aanpassen
Zoveel opmerkingen zweven in mijn hoofd
Vragen die altijd onbeantwoord blijven
Telkens als iets ergs gebeurt
Sluit ik mezelf op in mijn kamer
Ik staar zo'n half uurtje voor mij uit
Naar de mes die ik vasthoud in de donker
Is mijn tijd al aangekomen?
Is het nu de tijd het op te geven?
Ernstig pieker ik wat ik zal doen
Wat is nou de juiste keuze?
En voor zover is het altijd zo
Dat ik er geen reden kan vinden
Noch voor mijn dood te kiezen
Noch juist voor mijn leven
Dus wacht ik maar af
Tot de volgend keer
Waarbij ik me weer afvraag
Of het alweer tijd is