Eén keer te vaak.
Ik weet niet meer wie ik kan geloven,
ik weet niet meer wat waar is en wat niet.
Ben één keer te vaak bedrogen,
kan niet meer tegen de pijn van het verdriet.
Misschien ben jij wél eerlijk en oprecht...
misschien meen jij wél wat je tegen mij zegt...
maar hoe kan ik dat nou zeker weten?
De anderen zeiden het ook,
maar alles ging op in rook
en het gaat steeds meer aan mij vreten.
Wie kan ik nou nog wél vertrouwen ?
Wie méént het als hij zegt van mij te houden ?
Wie speelt er met mij nou géén spel ?
Ik geef alles wat ik maar kan geven
maar word uiteindelijk weer verdreven
en de pijn maakt me radeloos en onwel.
Ik wil liever níets meer geloven,
wil niet meer weten wat echt is en wat niet.
Ben één keer te vaak bedrogen,
kan niet meer tegen de pijn van het verdriet.