De dood nabij
het einde nabij gekomen
de dagen tellen niet meer
de minuten zwijgen, gelaten
terwijl de uren kruipen
volgens het buigen
van de seconden
je ogen staren, in de verte
zien alles, en helemaal niks
gedachten op nul gezet
en de wind voert ze mee
naar verre streken, en om de hoek
zacht gesproken verlangens
fluisteren terug
het verlangen, te sterven
in het einde alle tijden
is een zachte mijmering
die overal doorklinkt
het morgen, is niet meer...
Hub collega..... zal je missen.....