Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
verlies
Hij moest gaan
Wilde niet langer leven
Een moedig zwaar besluit
Verdriet om wat hij achterliet
Een eerlijk man
Zo jong van geest
Maar oud in jaren
Ik wilde hem niet laten gaan
Want kon het niet verklaren
Zijn pijn en ziekte was te veel
En wou niet langer lijden
Het was genoeg voor hem geweest
Wilde niet langer strijden
DE slapeloze nachten
Dat doet het meeste pijn
Wat niemand kan verzachten
Is het verlies van samen zijn
Mijn tranen willen maar niet drogen
Dat wil maar niet verdwijnen
IK hoop dat wat hij heeft gewild
De zon voor mij blijft schijnen
Reacties op dit gedicht
cyberoma vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
sharona
:
Dinsdag, augustus 20, 2002 17:44
heel gevoelig voel met je mee
xxxjes sharona
MayadeBij
:
Dinsdag, augustus 20, 2002 11:48
Nou, dit vind ik echt verdrietig, een hele dikke knuffel en een Kus!
Over dit gedicht
Auteur:
cyberoma
Gecontroleerd door:
DiAngeli
Gepubliceerd op:
20 augustus 2002
Thema's:
[Eenzaamheid]
[Heimwee]