Ik sta op het balkon, je staat naast mij
De vogels in de lucht zo vrij
Ze krijgen brood van iemand beneden
Dit moment vermeden
Ik wil zoveel zeggen, maar hou me mond
Als een open wond
Voel ik de pijn die jij met je woorden veroorzaakte
Jij die mij zo diep raakte
Je praat tegen me alsof er niks gebeurd is
Alsof ik me vergis
Moet ik bijna lachen om wat je zecht
Maar met mezelf in gevecht
Want ik moet me inhouden
Jou die ik ooit vertrouwden
Het vertrouwen is helemaal weg
Niks wat ik nu zeg
Ik vind het moeilijk om met je te praten
En oh wat wil ik je graag haten
Kijk maar naar de vogels in hun vlucht
Hun sierlijke bewegingen in de lucht
Maar vraag me af: waarom heb je het zo moeilijk gemaakt?