Mocht ik geweten hebben,dat je ons ging verlaten op die sombere dag, was ik bij je geweest.
In mijn hart was je zo dicht bij, maar eigelijk zo ver weg.
De afstand die ik moest overbruggen duurde te lang, het was al reeds te laat.
Ook al waren de momenten die we samen deelden schaars, ook al kende je mijn diepste geheimen niet,je zal altijd een plaatsje hebben in mijn hart.
Je was een speciaal iemand en dat ben je nu nog.
De miserie die je in je leven hebt moeten doormaken, is nu allemaal voorbij.
Geen zorgen om morgen, niet wetend of je de dag nog zal halen.
Ga,met een lach op je gezicht.
Ga,in een nieuw kleed, een nieuwe vermomming, een ander leven leiden.
Ga,met de zon in je haren.
Naar een plaats waar zorgen niet bestaan, waar verdriet en ellende verbannen zijn.
Misschien zie ik je weer, in een andere levensvorm want de ziel maakt de mens , je lichaam is gewoon een vermomming, een masker.
Sommigen zeggen dat sterven net is zoals verkleden, in een ander jasje kruipen,ik hoop dat het waar is.
Ik zie het misschien niet,maar ik weet, je bent verkleed.
Voor mijn overleden bomma,Maria .