Angstig, kijk je naar de klok.
Bevend kijk je naar je haden.
Vol verdriet kijk je naar mij.
Want daar zit jij.
wachtend op het belletje dat komen zal.
Het belletje daar van weten wij de reden al.
Het geluidje zacht en teder.
maar gemeen en zo onbuigzaam als leder.
Het is de wil van de dood.
Dat hij jou zijn belletje aan bood.
ik neem het hem vooraltijd kwalijk.
wacht maar..
het belletje klonk veel te vroeg.
nooit zal jij de kleren dragen die ik ooit droeg.
Meissie, alles ging verkeerd.
waarom heb je hem geeerd.
hij neemde jou zoals je was.
maar je was mijn vriendinnetje pas !!.
Een vriendin van mij is 2 maanden geleden gestorven aan leukemie. ik kende haar pas een paar maanden maar we waren beste vriendinnen. jerney rust zacht.