Jij, een ster,
fonkeld tot aan de hemel zo ver.
Nu steeds vager wordend,
een zwart gat dat jou verorbert.
Jij nu nog steeds met alle poten op de grond.
een tong, hangend na het rennen op de grond.
ieder jaar scheen die zelfde ster wat minder fel.
Ja tot het einde red deze ster het wel.
Daarna is het over, dan is jou plaatje in de hemel zo ver.
er blijft altijd een sterretje over, een die blijft in mijn hart... hier ja.
Eentje met de naam Ira.