SPRINGEN
je springt
zonder landen
val is vlucht
brekend uit banden
ongewis
de diepte voorbij
nu, nooit meer morgen
niet weer, keert het tij
haat vloekt krijsend
zijn beschuldiging
schreeuwend ijlt
bestorven lucht
van rottend leed
het niet geleefde
levenslang voorbij
en valt en valt…..
het doek
over lagen pijn
het doodgebloed verdriet
van niemand zijn
ongeloof
kan waarheid keren
maar eerlijkheid
zal onschuld leren.
WIL MELKER
16/12/2000