Argeloos en vol vertrouwen
liep mijn vader mee
met Lord Parkinson naar het Alzheimercafé
Zijn lieve blauwe ogen reeds naar binnen gericht
gelukkig blind voor de schade zijn lichaam aangericht
Proevend van zijn eten met ongekende smaakbeleving
verwonderd reagerend op zijn veranderde leefomgeving
door zijn sterke lichaam in de steek gelaten
zijn haperend geheugen met steeds groter wordende gaten
Voordat zijn lichaam hem los kon laten
en hij in staat was zijn enige liefde achter te laten
was er die ene intense, woordeloze blik op haar...