Soms droom ik over een wit paard.
met vleugels en een spier witte staart.
Deze neemt me dan mee, over de wolken en de wereldzee.
Dan droom ik over de heerlijkheid, die mij dan verbleid.
Geen woord zou er worden gezegt.
Maar alles lijkt levens echt.
Dat witte paard, is er alleen voor mij.
dat blijft mij mijn hele leven bij.
Bij dat dier.... Alleen maar plezier.
Geen angsten en bedrog.
Of althans zo leek het in mijn dromen toch.
Of zijn alle dromen maar bedrog.
Dit paardje, vloog mij overal heen.
En de plaatsen waar altijd de zon scheen.
Soms dacht ik dit is de dood.
En voelde ik me heerlijk.
Maar dan hoorde ik de wekker, sierlijk zei Stik.
maar dat witte paard blijft mij altijd bij.
Sprookjes eindigen gelukkig, maar niet voor mij.
Maar iedere nacht in mijn droom.
komt dat zelfde witte paard, met zijn vleugels en spierwitte staart.
Die neemt mij mee over de wereldzee, naar het land van de eeuwige vrede.