in de verte
waait een kleed
bloemen sluiers
lente
licht in zonnige
ogenblikken
leven ontluikend
laat de lotus langzaam
open bloeien
in deze momenten
telkens weer zo
breekbaar
het maakt stil
te voelen
bij het tekenen
van nieuwe wegen
soms enkel als
een schaduw over wit
papieren lijnen
die zorgzaam samen weven
en hoe voelbaar
zacht jouw handen
door wat ik heb
gekend en geliefd
blijf emotie
me ontwaken als een fluister
van jouw melodie
in deze woorden
kan ik jou altijd
opnieuw terugvinden
want niets gaat zomaar
voorbij voordat wij
het werkelijk hebben beleefd
Ineke Dijkhuis: | Zaterdag, mei 20, 2023 02:05 |
Heel mooi! | |
Dirk Hermans: | Vrijdag, mei 19, 2023 23:36 |
Heel indrukwekkend gebracht | |
Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 19, 2023 17:35 |
Het ontroert en maakt stil, het roept emotie op die ook diep gaat. Ik denk aan een lange weg van revalidatie Hoop en vertrouwen als voorwaarde, God mag weten hoe lang die is. Elke stap is er breekbaar. Heel mooi gedicht M-Rose. Fijne avond met liefs. Anneke |
|
Auteur: M-Rose | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 19 mei 2023 | ||
Thema's: |