affectief gemis
het is ontluiken
jij zet met je
ogen de wereld buiten
door het ophalen
van het doek dat
de afstand markeert
tussen warm bloed en
kille stille zakelijkheid
transparant
maar nog altijd
oorzaak nummer een
van dodelijke kramp
door affectief gemis
bijna onder handbereik
maar de groepen zijn hun
leiders van vroeger kwijt
het is de explosie
uit jouw blik die in
vuur en geluid aanslaat
op ieders ik waar
bloed warm mengt
het koude hart
zich eindelijk kan
drenken in samen zijn
wil melker
15/09/2019
september: | Zondag, september 15, 2019 19:46 |
Een mooi intrigerend boeiend gedicht Wil. Ik heb het een aantal keren gelezen en het lijkt veel te omvatten. De associatie die ik nu heb als lezer is de steeds groeiende eenzaamheid onder en van mensen mede door maatschappelijke tendenzen. Ik kan het mis hebben. Maar door die eenzaamheid ontstaat wellicht affectief gemis wat wacht op een vorm van menselijkheid of medemenselijkheid. Een gedicht wat doet nadenken en bijblijft. Fijne zondagavond gewenst Wil. Liefs | |
Anneke Bakker: | Zondag, september 15, 2019 10:48 |
Het affectieve gemis is altijd aanwezig, dat voelt kil en stil. Mooie zondag wens ik je Wil en dank voor dit gedicht. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 15 september 2019 | ||
Thema's: |