HET KIND EN IK
Het kind en ik
Kom even zitten,
kom bij mij, ja, dichterbij.
Ik moet je iets vertellen.
Nee, gewoon, iets over mij.
Ik heb vandaag gebladerd
in het boek herinnering.
Ik zag de foto's weer van vroeger
toen alles nog heel langzaam ging.
Zie mij daar glunderen,
ik had plezier voor twee.
Alle dingen die er waren,
deden in mijn leven mee.
Later kwam de eerste schaduw.
Foto's werden donkerder van kleur.
Alsof de zon niet wilde schijnen.
Ze ademen een andere geur.
Ik weet nog wat er toen gebeurd is.
Ineens mocht ik geen kind meer zijn.
Ik moest mij richten op de toekomst.
Onzeker was ik en zo klein.
Het eerste fronzen van mijn voorhoofd,
strakke lijnen langs mijn mond.
Ernst moest spreken uit mijn ogen.
Belangrijk wat een ander vond.
Het kind in mij, dat wilde spelen,
gewoon, veel leuke dingen doen.
Weer onbezorgd kunnen lachen.
Helaas was er geen ruimte toen.
Ik heb het maar in slaap gehuild.
Ben als volwassene gaan leven.
Het kind in mij is nog heel stil,
maar moet ik ook zijn deel gaan geven.
Kijk daar, die blik van mij,
verlangend naar de lucht.
Ik droomde met het kind in mij.
Daarna zijn we gevlucht.
De kleuren worden lichter,
De lach en zon zijn terug.
Deze zijn van de vakantie.
Ik lijk een kind, zo op mijn rug.
Ik sluit het boek en kijk je aan.
We zullen verder komen.
Het spelen zoals kinderen doen,
zal in ons blijven dromen.
WIL MELKER
25/11/2000
Kom even zitten,
kom bij mij, ja, dichterbij.
Ik moet je iets vertellen.
Nee, gewoon, iets over mij.
Ik heb vandaag gebladerd
in het boek herinnering.
Ik zag de foto's weer van vroeger
toen alles nog heel langzaam ging.
Zie mij daar glunderen,
ik had plezier voor twee.
Alle dingen die er waren,
deden in mijn leven mee.
Later kwam de eerste schaduw.
Foto's werden donkerder van kleur.
Alsof de zon niet wilde schijnen.
Ze ademen een andere geur.
Ik weet nog wat er toen gebeurd is.
Ineens mocht ik geen kind meer zijn.
Ik moest mij richten op de toekomst.
Onzeker was ik en zo klein.
Het eerste fronzen van mijn voorhoofd,
strakke lijnen langs mijn mond.
Ernst moest spreken uit mijn ogen.
Belangrijk wat een ander vond.
Het kind in mij, dat wilde spelen,
gewoon, veel leuke dingen doen.
Weer onbezorgd kunnen lachen.
Helaas was er geen ruimte toen.
Ik heb het maar in slaap gehuild.
Ben als volwassene gaan leven.
Het kind in mij is nog heel stil,
maar moet ik ook zijn deel gaan geven.
Kijk daar, die blik van mij,
verlangend naar de lucht.
Ik droomde met het kind in mij.
Daarna zijn we gevlucht.
De kleuren worden lichter,
De lach en zon zijn terug.
Deze zijn van de vakantie.
Ik lijk een kind, zo op mijn rug.
Ik sluit het boek en kijk je aan.
We zullen verder komen.
Het spelen zoals kinderen doen,
zal in ons blijven dromen.
WIL MELKER
25/11/2000
Reacties op dit gedicht
| inca 1: | Zaterdag, oktober 28, 2006 10:10 |
| voor iedereen herkenbaar erg mooi geschreven vol gevoel toppie inca 1 |
|
| Orphan Angel: | Maandag, oktober 29, 2001 01:00 |
| Wat een prachtig gedicht !!!! Wonderlijk mooi!!!! Het gevoel zo warm beschreven... zalig mooi.... |
|
| catharina: | Zaterdag, november 25, 2000 19:11 |
| ik ben dr stil van....koester het kind in je... | |
| car: | Zaterdag, november 25, 2000 17:44 |
| wat een heerlijk gedicht, simpel verteld hoe mensen in hun streven soms de belangrijke dingen in het leven vergeten, niet meer zien de stijl is anders dan je andere werk...neigt meer naar mijn visie.....simpel vertellen zodat iedereen snapt en ziet wat je bedoeld.....maar wel met het gevoel dat je over wil brengen....om te doen veel minder simpel dan het wegleest ben benieuwd hoe je dit verder gaat ontwikkelen liefs car |
|
| wil: | Zaterdag, november 25, 2000 16:13 |
| Lieve Tineke, je woorden zeggen veel voor mij. Jij weet precies wat ik bedoel. Dat je dit kan en doet, zo vrij. De goede weg ingeslagen, met alle bagage.... Liefs wil |
|
| ilona: | Zaterdag, november 25, 2000 15:05 |
| heel erg mooi verwoord.....erg gevoelig | |
| tineke: | Zaterdag, november 25, 2000 12:19 |
| Hoi Wil. Heel mooi verwoord mensen zullen daar zich in vinden in de woorden die je schrijft. Groetjes: tineke. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2000 | ||
| Thema's: | ||