Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
nefelibata
over de gang, langs structuurverf,
deuren met hun nummers gesloten
alles inwisselbaar, zweem van bederf,
elk tijdstip in vergetelheid gegoten
lopend met op de rug een stenen last,
weifelend over deze ultieme galerij
zonder zienderogen op de tast;
mijn schaduw is mij het meest nabij
Reacties op dit gedicht
Iniduo vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Avr
:
Zaterdag, juli 01, 2017 10:37
Triest, als men het van zijn schaduw moet hebben. Spreekt zo'n eenzaamheid uit dit sfeervol,droef mooie schrijven! mvg Avr
Over dit gedicht
Auteur:
Iniduo
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
30 juni 2017
Thema's:
[Poezie]