Beschermd wonen
de mensen te hard
en te materialistisch
vaak raak ik verward
ik ben toch realistisch?
te eten, te drinken
een thuis, fijn en vertrouwd
liefde niet te vergeten
en geluk wordt gebouwd
waarom toch die vraatzucht
naar status, naar macht
vaak ten koste van al
wat teder is en zacht
want teder en zacht
zijn naast passie en vuur
een heilzame kracht
in de mens zijn natuur
ik kan niet begrijpen
in de maatschappij
gaat menig mens over lijken
en ik wil niet zeiken
maar maakt het ze echt blij?
toch anders mijn leven
in beschermd wonen
waar ik mezelf kan geven
en mijn natuur kan tonen
Aquarel: | Vrijdag, september 11, 2015 10:41 |
Ik ben ook blij met mijn begeleid wonen. En ja, ik zie de maatschappij vanaf een afstandje. Dat geeft toch een andere kijk. Dank jullie wel voor de reacties! Liefs, Aquarel |
|
september: | Donderdag, september 10, 2015 22:13 |
Een gedicht dat tot nadenken stemt. Mooi geschreven. Juist als we anders leven kunnen we zien hoe de massa lijkt te 'doen'. Ik herken in die zin dat ik daar ook niet blij van word en neig naar een weg buiten dat alles om. Liefs | |
kimmytje: | Donderdag, september 10, 2015 21:01 |
Wat mooi dit, Goed neergezet ook Liefs Kimmy |
|
Dreaming Star : | Donderdag, september 10, 2015 20:59 |
Ik woon ook beschermd. Voel ik me op het moment prima bij. | |