De stille tocht van mij
is pas met jou begonnen,
toen jij de eenvoud aan mij leerde,
geloven in bloemen,
ondanks de aanwezigheid
van doornen in de omgang.
De tuin begon anders te ruiken,
ondanks de bittere smaak
van het verleden
liet jij mij niet vallen.
Vertel mij;
Hoe heb je de aroma’s ontdekt
dat jij met je simpele expertise
het portret van Eden
voor mij afbeeldde?
Was er sprake van heilige klanken
in je hoofd,
of preekte jij kortweg
het simpele karakter
van de mens?