subtiele ornamenten
waar schoonheid schrijnt
in subtiele ornamenten
fluisteren dikke pilaren
het afzien en zware werk
generatieslang is er
gebouwd aan toren en kerk
waar nu gezang opkrult en
de gelovige zijn plicht vervult
in kapellen hangen
gebed en diepe devotie
tussen brandende kaarsen
de plaats voor duistere negotie
nog kijken de heiligen neer
op het volk van nu en weleer
de hemel daar boven is er niet meer
tenzij men daar nog in wil geloven
wil melker
25/03/2015
M-Rose: | Woensdag, maart 25, 2015 16:20 |
laat de heiligen maar nar tvolk kijken liefst van weleer mon bonheur est comme toi un rayon de soleil sourisoura-sourire car les paroles passionnelles sont quand-même le nectar de nuit |
|
september: | Woensdag, maart 25, 2015 14:46 |
Interessant en heel mooi geschreven Wil. Ik herlees nu en het leest gelaagd. Doet me denken aan de terugloop van kerkbezoek en ook de mijmeringen soms voelbaar als iemand in een kerk komt. Geloven lijkt ook aan veranderingen onderhevig. Het geloof wel, maar dan anders. Liefs en een fijne dag gewenst. | |
windwhisper: | Woensdag, maart 25, 2015 09:42 |
even slikken, soms denk ik ook zo als die laatste zin, maar ergens in geloven voelt toch fijn warme groet Cobie graag gelezen hoor |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, maart 25, 2015 08:54 |
En toch wil de ware gelovige die devotie graag vasthouden Wil, we zijn er immers mee opgegroeid, ik zou het ook zonder de hegotie als een gemis ervaren. Ik wens je een mooie dag Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 25 maart 2015 | ||
Thema's: |