de hemel te zien
het guurt
de bomen in
het vlakke land
zijn mijlenver weg
ze lijken
te verdrinken
in de regens aan
een grijze horizon
ik dwaal
steeds verder
de leegte in die mij
bang en angstig maakt
panisch hol ik
langs het pad
dat buigt en oplost
na een flauwe bocht
tot ik struikel
val in grint en gras
voel het met mijn handen
zand tussen de tanden
het smaakt naar aarde
en ik ben weer terug
rol me op mijn rug om
dankbaar de hemel te zien
wil melker
21/02/2015
wervelende regenboog: | Zaterdag, februari 21, 2015 13:19 |
het maakt angstig nog onontgonnen wegen te bewandelen | |
teun hoek: | Zaterdag, februari 21, 2015 11:56 |
geweldig als je daar je bestemming ontdekt. h. gr. th |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 21, 2015 09:07 |
Het leest als een droom en blij te zijn teruggekeerd in de realiteit op aarde. Bijzonder hoe je je angst verwoord. Zonnige groet Wil en fijn weekend. Anneke |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, februari 21, 2015 04:59 |
hardop gelezen | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 21 februari 2015 | ||
Thema's: |