Ik sluit mn ogen en zie onze eerste ontmoeting,
de lach de lol en het gestuiter van plezier.
ze is los en op haar gemak, zoals het lijkt.
maar niemand heeft door wat voor waarheid er achter blijkt.
ik open mn ogen en denk aan jou, het meisje waar ik vat voor voelen kon.
en terwijl mn hart weer even begon te slaan zag ik ook de ware aard.
lief maar gebroken, gebroken maar overlevend.
momenten dat ze bezwijkt laat ik haar niet gaan.
ze is niet het type meisje wat iemand zomaar zou moeten laten staan.
diep in haar hart zit haar verlangen.
maar dankzei de verkeerde personen zit ze in haar angst gevangen.
ze vind zichzelf te min en niet voor deze wereld gemaakt
liever zou ze geloven,
maar dankzij list en bedrog, leed en verdriet,
heeft ze het geloven in haarzelf gestaakt.
Langzaam lijkt ze het te overwinnen en weer in vrienschap te geloven.
Is het niet dat ik het ben waardoor ze de kracht weer krijgt.
dat ze haar vuisten balt en het vuurtje van haar kracht het verdriet doet doven.
Ik weet dat ze zich goed voelt bij mij al geeft ze dat niet toe
kita mag nooit vergeten dat ik een goede vriend zal zijn. de rede is echte vriendschap waarom ik dit doe.