Mijn handen ze zijn ijs koud,
door eenzaamheid dit keer.
De problemen ze zijn
er weer en dat doet zeer.
Bang om andere te vertrouwen
dat je niet op ze kan bouwen.
Wanneer je ze nodig hebt
leer je bepaalde mensen pas
echt goed kennen,ze laten je
in de steek en vallen hier
valt niet aan te wennen.
Waarop je je dan afvraagt was
het het wel waard om ze te leren kennen?
Het doet me veel verdriet
dit wil ik niet...
In gevecht met mezelf
dat andere je niet
nemen zoals je bent.
Niet van jezelf houden
omdat je jezelf niks waard vind
wat komt door gepest te zijn als kind.
Telkens bezig zijn met wat
een ander van je denkt en vind.
Een onbehagelijk gevoel
wat je bemind.