Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Ezel van mn hart
Mijn ezel is dood
Ik had hem zo graag
Ook al was hij grijs en ruig
Ook al was hij traag
Mijn ezel is dood
En ik heb spijt
Want ik nam telkens de zweep
Al hij weer ezelinnetjes besprong
Als ik wist dat je zou gaan
Floten we nog eenmaal onder de maan
Ons deuntje voor onderweg
Op lange avonden met z'n twee
Mijn ezel balkte elke dag
Met veel levenslust
Maar nu niet meer
Nu is hij dood
Het is een gewicht
Vooral voor mijn rug
Want mijn brave lastdier
Keert nooit meer terug
Reacties op dit gedicht
middernachtzonnesteek vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
vagebond
:
Woensdag, februari 06, 2013 13:21
En dan ineens het besef, dat wij de grootste ezels zijn.
Over dit gedicht
Auteur:
middernachtzonnesteek
Gecontroleerd door:
pantarhei
Gepubliceerd op:
06 februari 2013
Thema's:
[Fictie]