Ben ik je kwijt of was ik je kwijt???
Na een hoop gesprekken, zei je tegen mij... schat ik wil jou en jou alleen.
Ik vind alleen jou mooi en lekker en ik wil zeker niemand anders.. ik wil er geen.
De woorden raakte me niet zo diep als ik dacht dat ze zouden doen.
Je hield me vast en zei dat ik alles voor je ben en je gaf me een innige zoen.
Ik wilde zo graag voelen wat ik moest voelen, maar dat kwam maar niet.
Dit wil niet zeggen dat ik je niet graag ziet!
Maar je eerdere woorden blijven spoken door mijn hoofd, en mijn hart waarschuwt me voor een vervolg.
Hoe graag ik ook het houden van wil voelen net als altijd, iets houd me nu tegen en dat voelt heel raar en verward.
Het is net of ik de kleur van de liefde niet meer kan zien en alleen nog maar 1 kleur zie en dat is zwart.
Je woorden hebben me zo diep geraakt en ik hoop zo dat ik mijn hele hart weer open kan doen en jou binnen kan laten.
Ik ben thuis met een masker en je heb helemaal niets in de gaten.
Mijn hoofd en hart zitten niet op 1 lijn, dit voelt zo verkeerd en ook dit doet pijn.
Waarom zijn we hierin beland??.. want onze basis is goed en stabiel, maar waarom kan ik niet meer voelen waardoor ik eerst altijd omviel.
Moet de tijd ons weer nader tot elkaar brengen of ben ik het kwijt?
Ik ben het zo aan het zoeken maar heb het nog niet helemaal terug kunnen vinden en dit zeker tot mijn aller grootste spijt.
Time wil learn!!