Verteerd
tot op de botten
Verlaten van de angst
Een
lijk; levenloos gestalte
En
zelf nog het bangst
Verloren
in het donker
Vergeten
onder trein
Een
daad; hoe is het mogelijk
Zo
levenloos te zijn?
Geen
rust keert in de modder
Bevlekt
en uitgeblust
Geen
brand meer, diep van binnen
Belevingskracht
gesust
Een
aardedonker staren
Geen
hand reikt zij nu aan
En
toch maar niet verlaten
Geen
tijd om stil te staan
Verloren
in het duister
Verteerd
door wat het was
Een
lijk; doch enig leven
In
kou vergaan tot as.
Hans Winter: | Donderdag, juli 05, 2012 19:57 |
wie had je ooit oog in oog gekomen zullen zijn, was het dan anders aangenomen, vragen dragen leven loos in zich aan. hans |
|
Auteur: +lory+ | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 05 juli 2012 | ||
Thema's: |