De druppels vielen neer met lichte spatten
terwijl de hoop ons langzaamaan verliet
van vriendschap slechts wat kruimels overliet,
begon het praten ons daar af te matten
Maar toch verbergt die middag nog de schatten
die traag verzonken in het zacht verdriet
- waar niemand meer de bodem echt van ziet -
die tijd noch stroming wisten af te platten
Je had geen oog voor goud of diamanten
ik liep naast jou doch dat was niet voldoende
We zaten in cafés met weinig klanten
maar vonden weer geen hand die ons verzoende
Misschien de leeuwen en de olifanten ...
gaan we samen ? - want men leert al doende