Eens aan de grond
Ik heb vele hoogtes en laagtes gekend
ging dwars door bochten, voort en heen
heb zoveel plaatsen en dingen zelf verkend
al kan ik niet meer zeggen, precies wanneer
door al mijn doen had ik geen zicht op ’t uur
en verloor zo, al mijn vrienden, op den duur.
Ik had veel, nu alleen nog maar ‘n beetje poen
al maakt dat verschil, op zich, niet zoveel uit
want, was het nu met één cent of een miljoen
steeds bleef ik die eeuwig zoekende schavuit
die zocht, naar iets dat ik nooit verloren had
iets, dat ik eigenlijk, al van in het begin bezat.
Ik verkocht mijn hart bij de minste ingeving
mijn ziel, of wat ervoor doorging, voor minder
‘t ene moment was ik de verhoopte oplossing
en het volgende, de spreekwoordelijke hinder
ik keerde mezelf binnenstebuiten, als het kon
doch eindigde steeds waar het allemaal begon.
En nu ben ik bij mijn laatste hoofdstuk beland
de plaats waar je dient te komen tot een besluit
ik heb erg veel geleerd, van het leven op de rand
en wil ‘t nog zien, of dit, soms bij iemand indruist
of er nog iemand is, die toch ‘t tegendeel beweerd
eens aan de grond, is er niemand die om je geeft.
19 Mei 2012