Wie kent niet de oerpijn van het anders zijn?
afgewezen, geminacht en vervolgd,
niet meer een van ons maar een van die outcasts.
Maar de outcast komt terug bij zichzelf,
breekt met de kudde mentaliteit.
En wordt een niet te stuiten kracht,
in andermans bestaan.
Alle groten der aarde verlieten de veilige kudde,
ook al vondt men dat maar knudde.
Maar toch maakte hun comeback
meer indruk op iedereen.
Als de knullige kuddedieren,
die blijven loeien met de koeien.
Meelopen met de rest tot ze een
schaduw van zichzelf worden.
Laat de outcasts maar komen,
want alleen zij bleven hun dromen trouw.
En door hen schijnt het licht,
dat iedereen weer verlicht.