Verdriet
Hoorde in mijn leven
Gemis
Kon ik geen plaats geven.
De schok
Was zo groot
De pijn
Zo fel, want opeens was je dood.
Laat me even
Zomaar leven
Zonder angst, pijn of verdriet
Sta toch even toe dat ik geniet!
Het gemis
Was niet te beschrijven
Het prikte & stak
Ik voelde me steeds verder drijven.
En nu mis ik het missen
Zomaar..heel vreemd.
Ja ik mis je nog wel,
Daarin zal ik me nooit vergissen.
Maar het is anders,
Ik moest door.
Ik stond niet toe,
Dat ook ik de strijd verloor.
**Altijd blijf je bij me**