Het is te veel of zit te vast
zelfs wenen is te pijnlijk
ik wil krijsen, of op zijn minst
een stuk ter opluchting schrijven.
Ik proest vocht van mijn gezicht
slik verlaten tranen en stik
in verdraaide gedachtes, ontwricht
een overschot aan peinzing.
Zo overleefde ik ten allen tijden
op herinneringen aan jou
op het hemels geromantiseerde,
dat mij nooit treffen zou.
Het gevoelsmatig niet los willen laten,
strijdlustig afgepeigerd, doodmoe
ik sla mijn ogen neer en schater
mijn eigen sterven tegemoet.
Erwin van der Weij: | Woensdag, november 10, 2010 14:52 |
Heftig - en zo verwoord dat het raakt. Knap. |
|
zomerkind: | Woensdag, november 10, 2010 13:46 |
in het harnas ten onder loortje:) liefs edje | |
Rani: | Woensdag, november 10, 2010 13:35 |
Jeetje.. | |
Engeltjuh: | Woensdag, november 10, 2010 13:26 |
Erg mooi weer! | |
Fairouz: | Woensdag, november 10, 2010 12:53 |
wat een sterk en tegelijk een ontroerend schrijven. Fairouz |
|
Auteur: Looortje | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 november 2010 | ||
Thema's: |