Is dit dan wat liefde voor mij is,
Dat ik je niet meer aan kan spreken,
Moeten kiezen tussen je grote geheim zijn,
Of maar helemaal met je breken?
Maar dan maak ik die beslissing,
En ben ik ineens zo boos op jou,
Hoe kan ik dan toch zeggen,
Dat ik zoveel van je hou?
Terwijl het me ook zo teleurstelt,
Alsof ik wat anders had verwacht,
Dat het spontaan koek en ei was,
Had ik ook niet echt gedacht.
Maar het frustreert me meer dan eens,
Dat je me in deze positie heb gezet,
Soms twijfel ik aan je oprechtheid,
Deelden we dan echt alleen het bed?
David Matser: | Donderdag, oktober 07, 2010 18:44 |
Herkenbaar, dit. Liefde kan zo mooi zijn, maar tegelijkertijd zo hartverscheurend dat je niet meer weet of het liefde is of haat. (En liefde en haat zijn elkaars verlengde, vergeet dat niet!) Maar misschien moet je proberen om je vast te houden aan de mooie herinneringen. Nu zijn ze misschien pijnlijk, maar ze zullen uiteindelijk alleen maar waardevol blijken. |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 07 oktober 2010 | ||
Thema's: |