als verstotene, zonderling
zwarte gedachten plaagden
mijn verscheurde ziel
ik zal
jou nooit meer zien;
mijn lieve onvrede!
woedend baande ik mij,
een weg door de mist
heb gerouwd berouwd
jaren van onbezonnenheid
wroeging en pijn,
lieten me bijna sterven
dacht berusting te vinden
in het zuigend duister
vriend en vijand tegelijk,
want elke keer opnieuw
veranderde inktzwart
in hemels blauw
leven is geen tranendal
maar een poel van emoties
waaruit men de verlorene
keer op keer redden zou.
De kleine Vos: | Woensdag, augustus 18, 2010 20:05 |
met veel bewondering gelezen van ver komen hou het vast als je kan! Liefs Sonja |
|
Auteur: Red One. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 augustus 2010 | ||
Thema's: |