November 2010, ik was een dwaallicht in de Amsterdamse massa
Mijlenverre ster die met de snelheid van het licht kwam
Bovenatuurlijke liefde sloeg in als een krater, maar met heisa
Tijd en ruimte gingen vervagen, haar betovering maakte me lam
Viel als een blok voor haar zwevende mysterie en hulpeloosheid
Wolvin in schaapskleren, jouw maanlicht zo sluw als een vos
We verschilden als dag en nacht, maar waren zo eigengereid
Jouw eenzaamheid deed me smelten en dwaalde in jouw kosmos
'Loop naar de maan' was van jouw exen de zin van afscheid
Van begin tot eind was jouw aantrekkingskracht een zeer breekbaar, uitgebroed legsel
Voelde me in een ruimtereis zonder wereldwijze levensvisie
Je geloofde alleen in liefde in een mijlenver zonnestelsel
Hopelijk wordt jouw weg naar geluk geen buitenaardse missie
Zonder jou zoek ik me nog blauw naar universele trouw
Karakters zijn vaak ijle atmosferen die mijn hart verteren
Vrouwen die bij maanlicht mijn ogen doen fonkelen reageren vaak lauw
Liefde als het oneindige heelal komt na veel zelf te leren