De vraag.
Hoe dichter hij haar naderde,
hoe dieper hij in de vloer zakte.
Nog enkel zijn hoofd kwam boven
En toen zijn lippen ook gingen verzinken,
Moest hij zich haasten om de vraag te stellen.
Maar wat, als ze zou weigeren?
Zou hij deze afwijzing nog ooit te boven komen.
Hij wilde haar recht in de ogen kijken
maar angstig sloeg hij zijn ogen neer.
Nog even en zijn mond was verdwenen.
Twee seconden moed dacht hij.
Doch die vraag, die ene vraag
die misschien heel zijn leven zou veranderen.
Honderden keren had hij ze in zichzelf herhaald.
Hij wist zeker dat hij het kon.
Het leek of iemand anders met zijn mond praatte!
“Mag ik deze dans met u…”vroeg hij haast smekend.
“Neen,”antwoordde ze kortaf.
De vloer sloot zich boven zijn hoofd.