Wanneer ik schrijf kom ik los van de tijd,
en voel ik even geen pijn, even al mijn zorgen op zij,
even zonder stress, even geen shitt,
alleen gefocust op me pen en me schrift,
Dit is meer dan een rijm,
Dit is me droom, passie, verdriet en me pijn,
ik zie me familie stroggelen, daarom doe ik me best,
het ging steeds een beetje beter, ben op de goede weg,
zit vaak te denken, en dan vraag ik me af,
wil ik zo blijven verder leven, of maak ik me zelf van kant,
Denk niet dat ik dat kan, ik kan me naasten dat niet aan doen,
moet het aan kunnen, dus ik moet er wat mee doen,
dit is me roeping, dit is waar ik voor leef,
waar ik voor geboren ben, waar ik me leven voor geef,
maar ik moet nog zoveel dingen regelen, alleen nog voor morgen,
maar voor nu even geen stress en geen zorgen,
ik leef mn leven met stress aan me hoofd,
ik ben wel levend, maar soms voel ik me dood,
niks gaat zoals het moet en die shit maakt me lauw,
wil ik iets goed doen, gaat het weer fout,
Ik heb een hart van goud, maar daar koop ik niks voor,
nu ben ik wijzer en weet ik wat ik niet wist,
en heb ik geleerd om te kijken naar wat ik,
en niet naar wat ik mis,
was vroeger stil, kon me gevoelens niet uiten,
sinds ik gedichten maak, komen gevoelens naar buiten,
nu schrijf ik me dood,
Sta niet stil, maar ik loop,
elke nieuwe dag is er één dichter bij de dood,
hou me groot voor al die mensen die me klein willen houden,
zodat mn naasten en de kids op mij kunnen bouwen,
maar ik moet nog zoveel dingen regelen, alleen nog voor morgen,
maar nu even geen stress en geen zorgen,
Wanneer ik schrijf, kom ik los van de tijd,
en voel ik even geen pijn, even al mijn zorgen op zij...