Wat er door me heen ging Toen, op dat moment Even, en voor altijd Wat was het toch onmogelijk dat het waar was, wat gebeurde kende geen wederkeer geen einde, geen begin Het was er, en het is altijd gebleven
Waar ik me ook heen keerde het viel niet van me af het heeft me nooit met rust gelaten; “het kwam en ik liet het”
Als ik je dat zou kunnen zeggen Vertoonden je ogen dan begrip Zou je het van me aannemen Wilde ik het overdragen Puur omdat je wist dat ik het toch niet zeggen kon?