Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
ruzie
ruzie
overal hoor ik ijselijke kreten
de ene na de andere valt
getroffen neer
uit een half weggevaagd voorhoofd
welt bloed op
waar mogelijk
haal ik nog enkele letters uit de gapende wonden
en troost ik
langzaam stap ik naar voren
vriendelijke handen
proberen me ruw
weer op mijn plaats te duwen
maar iemand moet het doen
en ik weet dat ik het kan
zachtjes hamer ik mijn woorden in zijn gezicht
kleine barstjes beginnen zich te vertonen
rondom zijn ogen
ze voegen zich aaneen tot een grote breuklijn
bijna valt het masker uiteen
met een schok veegt hij de breuk weg
en drijft zijn scherpe tong
dwars door mijn hart
Reacties op dit gedicht
baba vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
baba
Gecontroleerd door:
Sheena
Gepubliceerd op:
21 april 2002
Thema's:
[Teleurstelling]
[Kwaad]
[Onzekerheid]