...
Het was een mooi gedag
zij in de deur, ik op straat
we spraken loze woorden
ach, je weet wel hoe dat gaat
zij met traan en vragen, en jij
die er verloren bij staat
Het deed zeer, precies
zoals verlaten voelen moet
kijk daar een laatste blik
een dichte deur, en alles doet -
pijn, o het onvermijdelijke gemis
van het grote voorgoed
Ik slikte en aarzelde even
om haar weer in armen te nemen
maar het was de horizon
die mij hoedde voor problemen
daar lag hij - mijn morgen
de lokroep van mijn benen
Ik fluisterde een zacht vaarwel
en liet laatste tranen sterven
en ik verliet het machtige alsof
deze wereld van schijn en scherven
om alleen te gaan, alleen
om te leven - om te zwerven
F.