er was eens een vrouw
die voelde zich eenzaam
en ook vaak buitengesloten
ze zocht naar tederheid e begrip
toch stootte ze vaak haar teen
tot eindelijk haar ogen opengingen
zoals nu kon het niet meer
rust werd haar niet gegunt
ze sleepte zich door de dagen heen
maar haar slaap in de nacht verdween
omdat alles haar voor even teveel werd
nu zoekt ze niet langer meer
ze heeft vrienden gevonden
waar ze echt om geeft en die op hun manier
ook veel om haar geven
ook al keert de slaap nog niet terug
ze wil er nu voor openstaan
ze wil nu gaan genieten van elk mooi moment
dat op haar levensweg komt aanbeland
zo hoopt ze haar eenzaamheid achter zich te laten
en enkel nog vooruit te kijken
ook al weet ze wel, er zullen nog moeilijke
en donkere dagen haar leven binnen wandelen
ze heeft genoeg geleden, nu is het tijd
om alles een plaatsje te geven
ze wil haar angsten overwinnen
door er vandaag nog aan te beginnen