...
Ik liep eens verdwaald door nacht en maan
ik verliet de stad, haar licht haar waan...
Triest geworden slofte ik het stof van wegen
en onbewogen verlangens - voet voor voet
ik kon de adem niet meer vinden, klem in 't gevang
van wetten en vele stemmen, niet de mijne
Ik liep eens door, verder dan ster dan licht
ik verliet de aarde - ronde tranen in het gezicht...
Mijn lijf stortte neer, als in het graf gelegen
kroop de duisternis de dood gewaande tegemoet
knaagde aan al wat vlees, wat bot en rot was - en bang
tot niets hem verder restte, o ik was de zijne
Ik liep eens voorbij ons weten, voorbij ons ogenblik
ik verliet het grote al - en vond mijn andere ik
F.