Knuffel me heel even
hou me heel even vast
laat het gevoel weer leven
dat ik hier nog tussen pas
Hou je blik op mij gericht
en zie mijn ogen zo bang
De tranen op mijn gezicht
die zijn er al zo lang
Pak mijn hand en neem me mee
als je mij troosten kan..
Laat me huilen, laat me schuilen
laat mijn leed heel even toe
Ik kan er niet langer meer omheen draaien
de lange wegen maken me moe
Het einde is zo ver, geen ster
verlicht het pad in de zwarte nacht
Ga je weg, je blijft niet meer
wat ik had ik dan ook verwacht
Knuffel me heel even
Hou me heel even vast
Verlicht mijn schouders, 't leven
is soms zo'n zware last.