Meer dan een jaar geleden, was Liefde de enige remedie,
Het enige dat me uit het grijze gebied kon laten komen,
De enige hand die ik vast kon pakken
Ik heb alleen te lang gewacht,
Heb haar aan me laten ontglippen.
Ben haar kwijtgeraakt, heb haar gemist en naar haar gezocht
Nu is het zo anders,
Deze keer is er geen Liefde om me de hand te reiken
Aan dit meisje, heb ik mijn gevoelens al opgebiecht,
Ik vind haar nog steeds echt heel erg leuk,
Ook al heb ik misschien de indruk gegeven,
Dat ik haar ben vergeten,
Omdat ik zo weinig van me heb laten horen
Misschien is dat ook wel het beste,
Om onze vriendschap te behouden.
Ze heeft indirect al tegen mij gezegd:
"Dat er niemand is die ze leuk vind"
Als ik met haar uit zou gaan, is de kans groot,
Dat ik verliefd op haar zou worden
Daarom ben ik er ook maar niet meer over begonnen,
De kans dat Zij verliefd zou worden op mij,
Is misschien wel veel te klein
Eigenlijk wil ik haar helemaal niet vergeten,
Eigenlijk wil ik nog steeds echt heel graag met haar uit,
Eigenlijk droom ik er nog steeds van om,
Als ik 's morgens wakker word,
In haar mooie ogen te kunnen kijken,
En dan echt gelukkig te zijn.
Ik weet niet wat ik moet doen,
Ik ben bang dat ik de verkeerde keuze maak.
Mijn verstand zegt dat ik op moet passen,
Maar mijn gevoel schreeuwt dat ik ervoor moet gaan,
Voor Haar moet gaan.
Ik mis haar, haar mooie ogen en haar lieve lach
Zou zij ook ooit aan mij denken, met of zonder reden?
Waarschijnlijk heeft ze betere dingen,
Om haar tijd aan te besteden
"I'll hold you when you're cold, but please be carefull,
I might fall in love with you..."