Vreugde voorbij
Van jongs af altijd gewerkt, een zaak opgebouwd,
Niets was teveel en een ieder altijd welkom.
Met veel plezier ook al was het leven zwaar,
de zaken voor alles, altijd aanwezig, vaak tot laat.
Het besluit om te stoppen zo vreselijk moeilijk.
Reuma neemt je in zijn greep, pijn overheerst,
Dan zomaar ineens wordt je vreselijk ziek,
zo geheel van de wereld, weten wij niet, wat te verwachten.
Dit kun je niet overleven, een maandenlang gevecht volgt,
je komt erbovenop, al ben je wel verandert.
De pijn overheerst toch ga je op vakantie,
bij terugkeer een vreselijke val, een operatie volgt,
dagenlang ben je onbereikbaar,keuzes worden gemaakt,
is dit dan het einde?
Je ogen gaan open, je bent weer terug.
Zo moe van de pijn in je leven, de strijd van jaren,
zie ik een ander mens, van altijd zorgzaam en bezig,
naar zittend, altijd zo boos en onverschillig,
je levensvreugde is voorgoed verdwenen,
nu na alle klappen vraag ik me af:
“hoeveel kan jij nog verdragen?”