maar ik heb je nooit echt veel gevraagd
al leek dat wel altijd voor jou
en nu wacht je niet meer bij de deur
illusies armer bleef ik komen, hoopvol
een laatste keer; het doet nu teveel zeer
dus tel ik slechts tegels onder jouw raam
naar de stoep waar mijn auto staat
zwaai naar het gordijn, verlaat de straat
op weg naar huis, het lege bed
steeds verder van mijn échte thuis
| ChildrenOfTheDamned: | Donderdag, september 03, 2009 19:16 |
| Je inspireert me... :P | |
| Renate-td-: | Vrijdag, juli 24, 2009 19:09 |
| Jouw laatste strofe doet me haast pijn... Intens schrijven dit, ben stil. Knuffel |
|
| Ylaide: | Zondag, juli 12, 2009 21:26 |
| Ben het met Bengel eens:) Liefs |
|
| Bengel: | Vrijdag, juli 10, 2009 22:36 |
| Zeker niet je sterkste gedicht, maar wel het gevoel goed weergegeven. Groetjes, Bengel |
|
| red one: | Vrijdag, juli 10, 2009 11:45 |
| Grinn mn schoonmoeder (a.s.) zegt altijd Och mn lieve zeventien. moest ik aan denken bij je titel Knufje |
|
| Sifra.: | Vrijdag, juli 10, 2009 10:42 |
mooi... |
|
| Gert: | Vrijdag, juli 10, 2009 09:59 |
| Voelbaar... Sterkte. Gr Gert |
|
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||