Gewichtmarteling

proefpersoon zit met

boeien om de buik

vast aan muur

met voeten in een kom vol water

aan de muur

ertegenover hangen gewichten de gewichten zijn zo geplaatst dat ze tegen knoppen hangen ronde knoppen met de dunne kant ervan naar de gewichten toe aan de gewichten hangen kabels met het andere eind in de handen van de proefpersoon als de proefpersoon zijn grip op de kabels laat verminderen zakken de gewichten naar beneden en draaien ze de knoppen naar de rode kleur die gelijk staat aan hitte zo wordt het water verwarmd waar de voeten van de proefpersoon in zitten trekt die persoon echter aan de kabels draaien de gewichten de knoppen naar de blauwe kleur waardoor het water kouder wordt waar de voeten van de proefpersoon in zitten maar dat is nog niet alles het gewicht aan de kabels hangt samen met een tweede proefpersoon die met zijn benen aan de vloer geketend is en andere kabels aan andere gewichten vasthoudt zodra hij een gewicht loslaat zakt dit op het gewicht dat de eerste proefpersoon moet dragen en komt er een zwaarder gewicht in de plaats de eerste kan er echter voor zorgen dat de ketens van de tweede losraken zodat de tweede hem uit de situatie kan halen het enige wat de eerste hiervoor moet doen is zijn tong uitsteken tegen de metalen plaat die voor hem hangt hierdoor wordt zijn tong uit zijn mond getrokken maar komt de tweede vrij en kan die hem naar het ziekenhuis brengen echter als de eerste dit niet doet zullen ze allebei omkomen hoe loopt dit alles af???

Geschreven door

Nummer 127

Reacties op dit gedicht

Nummer 127 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

88:	Donderdag, juli 09, 2009 09:32
ik denk dat die ene met uitgerukte tong sprakeloos raakt door de bevrijding :) groetje 88

secrets:	Donderdag, juli 09, 2009 09:24
Dag Bart, Ik heb hem 2x moeten lezen om het te begrijpen, maar denk nu wel te begrijpenw at je bedoelt.. Samen werken is in dit leven een gouden draad, of niet? Liefs, Ester

henk jans:	Woensdag, juli 08, 2009 11:34
Hoe kom je er op. Bizar, maar boeiend, te meer omdat de realiteit vaak nog erger is dan wij kunnen bedenken, maar goed, ik stel me nu maar weer even in op leuke dingen, echter, zeer vindingrijk dit schrijven

Nummer 127 :	Woensdag, juli 08, 2009 10:28
dit schrijven is voornamelijk ook zodat ik copyright heb op deze val Bart

Over dit gedicht

Auteur: Nummer 127
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 08 juli 2009
Thema's: [Volwassen/18 jaar] [Fictie] [Volwassen/18 jaar]