Een traan
Zomaar op mijn wang
Ik laat hem gaan
Want ik bang.
Die traan
Komt uit een oog
Een oog vol verdriet
Lachen kan ze niet.
Twee tranen
Banen zich een weg
Langs mijn wangen naar mijn keel.
Maar ik blijf stil.
Stil zit ik daar
Te wachten
Op iemand
Die mijn pijn kan verzachten.
Maar het blijft stil
Om me heen
Niemand hier
Ik ben alleen.
Geen mens
Die begrijpt
Wat ik nu voel
Geen mens
Weet wat ik bedoel.
Zie mij
Nu zitten
Alleen
Met stil verdriet
Vergeten kan ik niet.
Jij bent er niet
Jij snapt het niet
Jij...
Ja wat eigenlijk?
Jij!
Nooit eerder
Voelde ik
Zoveel tegelijk
Nooit eerder
Droomde ik
Zoveel tegelijk.
Maar jij?
Jij bent blind
Blind aan twee ogen
Je hebt gelogen
En mij bedrogen!
Stil verdriet
maakt zich meester
Van mijn hart
Jij ziet het niet
Maar ik
Verdrink in mijn verdriet.
Een witte, schone zakdoek
Veegt het spoor van mijn tranen weg
Stil verdriet
Niemand die het ziet.