grijs, de zon en de ruimte
het mist, de regen in ogen
die leegte kijken, maken
je smaakt zoet op de tong
bitter in het hart, verwar
je me, schijnheiligheden
als een deken over mij
heb jij al genoeg geleden
ruis, de wind in de haard
geen vuur dat brandt
in het gat achter je borst
dat ik niet hechten kan
want dát is te dichtbij
wat vrijheid zal ontnemen
mag de dorst niet lessen
en zeker niet door mij
Omni Allumini: | Vrijdag, oktober 02, 2009 16:06 |
ik had een andere hut geboekt hoor: graag die aan de overkant :) | |
Omni Allumini: | Vrijdag, oktober 02, 2009 16:05 |
ik begrijp het niet :) sorry. | |
Amon: | Donderdag, april 09, 2009 14:29 |
ik zucht even met je mee xx |
|
Ayako: | Donderdag, april 09, 2009 11:01 |
Rakend, maar echt prachtig geschreven weer |
|
switi lobi: | Woensdag, april 08, 2009 12:01 |
Grrrr.. de A doet het weer eens niet -wat- is de bedoeling. ;) |
|
switi lobi: | Woensdag, april 08, 2009 12:00 |
Diepe gevoelens.. wt een dijk van een gedicht! Liefs, switi lobi |
|
Renate-td-: | Woensdag, april 08, 2009 11:19 |
In en in pijnlijk, maar zo mooi, en wat een slotzin. Knuffel hiervoor! |
|
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 08 april 2009 | ||
Thema's: |