Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Nu
Vage tranen drogen niet
wat ik verloren heb in verdriet
heb laten vallen, zonder spijt
het is verloren; ik ben het kwijt
maar nooit meer laat ik me iets ontmenen
dat van mij behoort te zijn
en nooit meer weiger ik te delen
in mijn of andermans pijn
Want mijn gevoel lijkt me ontnomen
en mijn ogen drogen uit
toch lijk ik er te willen komen
en ga ik maar vooruit
tot het moment van waar het eindigt
in de zinloosheid van ’t bestaan
daar waar het licht oneindig is
tot daar wil ik gaan
En ik merk wel dat het moeilijk is
maar geef je hand, ik red het wel
ook al zie ik dat de weg lang is
en het leven toch geen spel
Nee, geen mens die aan me opmerkt
wat zich afspeelt onder m’n vel
enkel jij bent te vertrouwen
enkel jij begrijpt het wél
Want hoewel ik niet eenzaam ben
en niet wil sterven in jouw armen
ben ik diep op zoek naar jou
om me even op te warmen
m’n mond is droog, m’n ogen tranen
en alles doet me pijn
en toch zou ik er een moord voor doen
om nu bij jou te zijn
Reacties op dit gedicht
+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
+lory+
Gecontroleerd door:
Sheena
Gepubliceerd op:
30 januari 2009
Thema's:
[Verlangens]
[Genegenheid]
[Gemis]